Sen to czynność niezbędna dla naszego organizmu, niestety, ale coraz więcej osób cierpi na deprawację snu. Związane jest to zazwyczaj z występowaniem depresji lub nerwicy. Depresja może objawiać się nadmierną sennością, nawet pomimo przespania całej nocy czujemy się niewyspani i bez życia, możemy też nie spać w nocy, cierpieć na bezsenność. Nerwica zazwyczaj jest główną przyczyną braku snu u dorosłych ludzi, występuje czasem lęk przed bezsennością. Kiedy się lękamy to nie śpimy i to jest tak zwane błędne nerwicowe koło. Leczenie zaburzeń snu jest bardzo trudne dla pacjenta. Wymaga niezwykłej dyscypliny. Zazwyczaj pacjenci nie śpią kilka dni, związane jest to ze zbyt dużym poziomem dopaminy oraz kortyzolu. Te substancje chemiczne są naturalnie wytwarzane przez nasz organizm, kontroluje je mózg. Jakiekolwiek zaburzenia w ich syntezie mogą wiązać się z bezsennością. Jeśli cierpimy na bezsenność przewlekłą to możemy udać się do lekarza psychiatry, który pomoże ustalić nam jej przyczynę. Zaleci też psychoterapię behawioralną, która pomoże nam nauczyć się technik relaksacji oraz pomoże przemodelować nasze spojrzenie na brak snu. Bezsenność nie jest zazwyczaj bezpośrednią przyczyną śmierci albo ciężkich chorób, rzeczywiście utrudnia życie i powoduje, że nasza koncentracja jest na zerowym poziomie. Zazwyczaj jednak bezsenność prowadzi do niezadowolenia i frustracji, winna jest też depresji. Niewyspany organizm jest bardziej agresywny oraz częściej popada w konflikty. Podawanie środków przeciwdepresyjnych zazwyczaj pomaga na sen. Niepotrzebnie zastanawiamy się, ile można wytrzymać bez snu. Zazwyczaj można nawet tydzień wytrzymać, a potem padamy i śpimy przez parę godzin. Są też choroby, które powodują, że obumiera część mózgu odpowiedzialna za spanie. Zwykle nie śpi się wtedy w ogóle, nawet po lekach na sennych. Taka choroba jest niestety śmiertelna i umiera się w męczarniach. To tak zwana bezsenność rodzinna i powodowana jest przez priony. Nie jest jednak częsta i nie ma się co bać, że nam dolega.
